Stanisław Mańczak

Stanisław Mańczak złotnik z Poznania, w roku 1921, wykupuje

 od Annaburga fabrykę za kwotę, 1,592,063 marek polskich.

Wraz  z braćmi- Sylwestrem dyrektorem technicznym ,oraz Maksymilianem, odpowiedzialnym

za sprzedaż wyrobów, rozpoczyna produkcję fajansu. fabryka zatrudniała artystów , między innymi Bolesława

Polankiewicza, Władysława Marcinkowskiego, Wiktorię Jacynę i Wiktorię Gajkównnę.

Nowy właściciel Mańczak przystąpił natychmiast do prac remontowo- inwestycyjnych,

które ciągły się do roku 1930. Rozbudowano szlamownie i szamotownie, dobudowano

skrzydło odlewni i wykańczalni, wybudowano nowe 4 piece do wypału,

budynek do produkcji ochron szamotowych, nowe magazyny i budynek administracyjny.

 W wyniku przeprowadzonych modernizacji, wzrosła wyraźnie ilość i jakość produkcji

fajansu przysparzając właścicielowi pokaźne zyski, które np w roku 1926

sięgały prawie 600tys zł .Fabryka zaopatrywała z powodzeniem , nie tylko rynek

krajowy, ale od 1924 roku podjęła eksport do Holandii. Obroty fabryki stale rosły.

   Za lata 1929-1930, wzrosły ponad 2 miliony zł. W tym okresie fabryka brała

udział w licznych targach krajowych i zagranicznych, znajdując pełne

uznanie dla swoich wyrobów

 Na początku lat 30 cały Polski przemysł porcelany i fajansu

przeżywał kryzys, dotknął on szczególnie

  robotników Chodzieskich, gdyż praca w fabrykach ceramicznych stanowiła

podstawę egzystencji całej prawie ludności miasta.

Pierwszy strajk okupacyjny w fabryce fajansu miał miejsce , w maju 1931 roku,

i zakończył się uznaniem żądań robotników. Ale w lipcu robotnicy

musieli ponowić okupacje fabryki, bowiem właściciel Mańczak,

nie dotrzymał umów płacowych. tym razem przeciwko strajkującym,

użyto policji. Najgłośniejszym był strajk we wrześniu 1935 roku,

załoga fabryki fajansu strajkowała 14 dni. Strajki miedzy

innymi przyczyniły się do upadłości fabryki fajansu, W roku 1936,

fabrykę fajansu przejęli dwaj majstrowie pracujaący u Stanisława

Mańczaka ,Kapczyński i Szrama

  Wyroby z fabryki fajansu cieszą się ogromnym powodzeniem,

wśród kolekcjonerów, prawda że coraz rzadziej pokazują się ,

 na Polskim rynku, są piękne i prawie wszystkie wyroby ręcznie malowane.

Patery kobaltowe i kolorowe są robione techniką szablonową, ale ,

 pojawiają się tez rzadko te ręcznie malowane